Գուցե երբեք էլ մենք չհասկանանք,
Ծանոթ էինք իրար, թե`անզուսպ օտար,
Գուցե այդպես էլ մենք չհասկանանք,
Մեր միջև թախիծ, թե` խենթ կարոտ կար:
Գուցե այդպես էլ չպատկերացնենք
Գտել ենք միմյանց, թե` միմյանց կորցրել,
Գուցե այդպես էլ միմյանց չտեսնենք,
Հասցնենք հազիվ միմյանց նկատել:
Գուցե երբեք էլ մենք չտարբերենք
Որքան նվիրվենք, կամ, ատենք որքան…
ՈՒ չնայած, որ մենք շատ տարբեր ենք,
Մեր մեջ նմանակ խենթ ծվեններ կան:
Այդ ծվեններն են, որ մեր փոխարեն
Մեկ ձգում են մեզ, մեկ վանում իրար,
ՈՒ չեն էլ թողնում, որ մենք տարբերենք
Ծանոթ ենք իրար, թե`անզուսպ օտար:
07,01,2014թ
Оставить комментарий
ՄԻ ԽԵԼԱՌ ԱՇԽԱՐՀ... 