046. Ինձ մի վտարիր… Ինձ մի վտարիր… Չէ որ ես անտուն եմ… Չէ որ ապրում եմ ծերպերում հոգուդ… Ինձ մի վտարիր… Չէ որ անքուն են Շուտով դառնալու գիշերներս մութ… Ինձ մի հեռացրու… Չէ որ ապրում եմ Քո խենթ աչքերին հպվելու հույսով, Ինձ մի հեռացրու….Ես խուսափում եմ Կրկին ինձ այրել կարոտի լույսով… Չմաքրես, խնդրում եմ… Արդեն իսկ ձուլվել եմ… Քո խենթ աչքերի պերճանքին խելառ, Վաղուց, շատ վաղուց ամեն բան կորցրել եմ, Դառնալով գերին աչքերիդ օտար: Поделиться ссылкой:FacebookOdnoklassnikTwitterE-mailНравится Загрузка... Оставить комментарий