Արի այսօր քեզ ասեմ ԴՈՒ, ԴՈՒՔ-ով հոգնել եմ դիմելուց…
Ոչինչ, թեկուզ ինձնից հեռու և ուրիշինը լինելուց,
Թող որ մի քիչ ուրախանամ քեզ խենթ մի ԴՈՒ-ով դիմելուց…
Ինչ իմանաս գուցե, հենց ԴՈՒ-ն չխուսափի ինձ սիրելուց…
Արի այսօր քեզ կոչեմ ԴՈՒ, ԴՈՒՔ-ով հոգնել եմ սիրելուց,
Այսօր ԵՍ-ս թող դարձնեմ ԴՈՒ, երջանկանամ ԴՈՒ լինելուց,
Չխուսափեմ ԵՍ-ս թողած, կյանքում գեթ ԴՈՒ-դ խենթ սիրելուց
Եվ չափսոսոսամ այս աշխաչհում փոքրիկ մի ԴՈՒ գեթ լինելուց:
Արի այսօր քեզ կանչեմ ԴՈՒ, հոգնել եմ ԴՈՒՔ-ով կանչելուց,
Շրթունքներս ԴՈՒ են ուզում, ԴՈՒՔ չեն ուզում ծարավելուց,
ԴՈՒՔ-ն ինձ պետք չի, ԴՈՒ ես ինձ պետք, ԴՈՒ ես զրկել ինձ ապրելուց,
Թող որ այսօր ԴՈՒՔ-դ ատեմ, բայց խենթանամ ԴՈՒ-դ սիրելուց…
ՄԻ ԽԵԼԱՌ ԱՇԽԱՐՀ... 