Հիմա լուռ եմ ես… Հոգիս է երգում`
Ամեն հնչյունի հետ անունդ խառնած,
Կապույտ կարոտի խենթ երգն է ծնվում
Քո լույս հայացքի շողերից հյուսված:
Հիմա լուռ եմ ես… Անձրև է կաթում`
Ամենի կաթիլի մեջ հուշերս խառնած,
Խելագարի պես երկիր է թափվում
Քո խենթ աչքերի լույսով շաղախված:
Հիամ լուռ եմ ես… Երկինք է գոռում`
Ամեն շանթի հետ իմ սերը խառնած,
Որ երկրի ամեն մի խուլ անկյունում
Տարածվի հոգուս երգը խենթացած:
Հիմա լուռ եմ ես… Սիրտս է զարկում`
Ամեն զարկի հետ կարոտս խառնած
Որ անծայրածիր մեր տիեզերքում
Սիրո մի աստղ չխամրի անդարձ:
Հիմա լուռ եմ ես… Կարոտս է ոռնում
Ամեն ոռնոցի մեջ` քո աչքերն են թաց,
Որ մի ժամանակ ինձ էին պատկանում,
Բայց հիմա կորել են անցյալում անդարձ:
Գոռում են, ոռնում, զարկում անխնա
Իմ հիշողության ծվեններն անխիղճ…
Գիտեմ, որ երբեք, էլ ետ չես դառնա,
Գոնե ետ դարձրու հոգին իմ հանգիստ:
ՄԻ ԽԵԼԱՌ ԱՇԽԱՐՀ... 