Տառապանքս անուն ունի,
Թևեր ունի՝ սիրուց պոկված,
Նման է այն քո անունին,
Քո աչքերի լույսից ձուլված․․․
Տառապանքս խենթ գույն ունի,
Քո կարոտի գույնից ծնված
Նման է այն վարդագույնին,
Ծիծաղիդ պես մեղմիկ հյուսված․․․
Տառապանքս աչքեր ունի,
Շուրթեր ունի չոր, ճաքճքված
Նման այն մեմղ հնչյունի
Որ մարում է դեռ չհնչած:
Տառապանքս ունի ոտքեր
Ու վազում է քո ետևից,
Բայց գտնելով միայն հետքեր
Տառապում է հին հուշերից…
Տառապում է տառապանքս
Քո կարոտի առաջ ծնկած,
Քո անունն է հառաչանքս
Իմ շուրթերից անզուսպ պոկված
ՄԻ ԽԵԼԱՌ ԱՇԽԱՐՀ... 