016. Տարիներ հետո

Հայկ Մկրտչյան <Տարիներ հետո>

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Կանցնեն տարիներ, տարիների հետ

Լուսե հա յացքդ գուցե ծերանա,

Բայց դու իմացիր, որ իմ սրտի մեջ

Քո այդ հայացքը հավերժ կմնա:

Կանցնե ն տարիներ, տարիների հետ

Թախծոտ ժպիտդ գուցե չքանա,

Բայց դու իմացիր, որ հոգուս խորքում

Քո հայացքը ինձ հավերժ կժպտա:

Կանցնեն տ արիներ, տարիների հետ

Քո սև մազերը արծաթով կօծվեն,

Բայց իմ աչքերին մազերդ հավետ

Ջահել օրերիդ փայլը կգցեն:

Կանցնեն տարիներ, տարիների հետ

Շուրթերդ գուցե ինձ չկարոտեն,

Բայց դու իմացիր, որ շուրթերը իմ

ԻՆՁ ու ՔԵԶ համար պիտի աղոթեն:

Կանցնեն տարիներ, ու դարեր կանցնեն,

Աչքերս գուցե էլ քեզ չտեսնեն,

Բայց թույլ տուր գոնե ես այսպես հիշեմ,

Որ քո աչքերը հավերժ ինձ հետ են:

Կանցնեն տարիներ, ու դարեր կանցնեն,

ԴՈՒ էլ չես լինի, չեմ լինի և ԵՍ,

Բայց այս տողերը դեռ երկար կապրեն`

Դարերը ճեղքող քամիների պես:

Оставить комментарий