02. Երկու գույն

ԵՐԿՈՒ ԳՈՒՅՆ

6 ответов на “02. Երկու գույն”

Narine:

28.05.2011 в 11:45

Shat hetaqrqir er grvac…Ete hovanavor gtnei dzer tuyltvutyamb knkarei…

Ответить
Luska:

16.12.2011 в 18:09

ays verji toxern indz uxxaki xentacreccc,,,,,,,,shat lavnaaaaaaaaa:((((ev txur

Ответить
Gevorg:

10.01.2012 в 18:32

naem a4qerit ev bnajnjvem ais ashxarhic u tesnelov qo haiacqin es qez kasem vor sirum em miain qez

Ответить
H...:

03.08.2012 в 12:55

hiasqanch er)))

Ответить
Grigor:

27.08.2012 в 11:50

ayo….

Ответить
meri:

10.07.2013 в 08:54

shat lav e

Ответить

ԵՐԿՈՒ ԳՈՒՅՆ

ԵՐԲԵՔ ՄԻ ԽԱՂԱՑԵՔ ՄԱՐԴԿԱՆՑ ԶԳԱՑՄՈՒՆՔՆԵՐԻ ՀԵՏ…

ԱՌԱՎԵԼ ԵՎ ՄԻ ՓՈՐՁԵՔ ՓՈՐՁՈՒԹՅԱՆ ԵՆԹԱՐԿԵԼ ԴՐԱՆՔ…

ԵՐԲ ՀԱՂԹՈՒՄ Է ԲԱՐԻՆ ԵՐՋԱՆԿՈՒԹՅՈՒՆՆ ԻՇԽՈՒՄ Է ԱՄԵՆՈՒՐ…

ԵՐԲ ՉԱՐՆ Է ՀԱՂԹՈՒՄ` ՄԱՀԸ ԼԱՓՈՒՄ Է ԱՄԵՆ ԻՆՉ…

* * *

* * *

* * *

* * *

* * *

* * *

Սակայն փաստը մնում է փաստ, որ ամեն բան սկսվում է ինչ-որ տեղից և ինչ-որ տեղում էլ վերջանում:

* * *

* * *

* * *

* * *

* * *

Չգիտեմ Աստված, թե գիտակցությունն ինձ հուշեց ուրիշ համար հավաքել: Հեռախոսը մայրը վերցրեց:

-Բարի երեկո , տիկին:

-Լսում եմ:

-Գիտեք, ես արդեն խելագարվում եմ: Մի քանի ժամ է ինչ Էլենին չեմ գտնում: Գուցե դուք ինձ օգնեք:

-Էլենն առավոտյան մեկնել է քաղաքից:

-Իսկ ավելի կոնկրետ: Ես ուղղակի խնդրում եմ:

-Եթե շատ եք ցանկանում… Դուք նրան այլևս չեք տեսնի:

-Ինչպես թե չեմ տեսնի:

-Այնպես ինչպես էլ չեն տեսնում նրան, ում հարկավոր չի տեսնել:

-Ախր նման ձևով հարցեր չեն լուծում:

-Քեզպեսների հարցում կարելի է ասել, որ բարի ենք գտնվել:

-Գոնե գիտեիք, թե որքան ենք մենք իրար սիրում:

-Այդ մեկը գուցե ոչ այդքան: Բայց ես ու ամուսինս հաստատ գիտենք, թե ինչ է հարկավոր մեր աղջկան:

-Գոնե հանդիպենք մի վերջին անգամ:

-Իսկ գուցե մի վերջին անգամ և ընդմիշտ ընդունես, որ Էլենին պիտի հանգիստ թողնես:

-Լավ… Բայց… Թեկուզ մի…

* * *

* * *

* * *

* * *

* * *

* * *

* * *

* * *

* * *

* * *

* * *

Իսկ եթե Էլենն էլ ծնողներ չունենա: Այդ ժամանակ գուցե հավասարվենք ճանապարհներով: Չէ, խաչվելու մասին խոսք լինել չի կարող: Թող հավասարվենք նոր…

* * *

* * *

* * *

Իմաստազրկված երջանկություն:

ՉԷ`, ես հիվանդ չեմ: ՈՒրեմն մարդիկ են հիվանդ: Ոչ : ՈՒղղակի երկրագունդն է վարակված ամեն դեպքում ապրելու համար պաքարելու տենդով:

* * *

* * *

* * *

Չես խաբում, այդպես էլ կար: Նա բոլորովին անծանոթ էր Էլենին: Մի ամիս առաջ Էլենի ծնողները նրանն էին վաճառել իրենց բնակարանն ու հեռացել քաղաքից:

ԵՎ հենց այստեղ` դանակն ուրիշի կոկորդին սեղմած, կյանքումս առաջին անգամ ատելություն զգացի հենց իր` կյանքի նկատմամբ:

Քիչ անց հանգստությունը լափեց ինձ: Իսկ երջանկությունն, որ այդ պահին զգացի, անկարող եմ մոռանալ:

* * *

Առաջինն ինչի մասին մտածեցի, դա թուղթն ու գրիչն էր: Ձեռքս առնելով նրանք սկսեցի գրել այն ամենը, ինչ ես զգում էի ու մտածում էի այդ պահին, դրանից առաջ և ե դրանից հետո:

* * *

* * *

* * *

Եթե չխաբեմ, արյան մեջ այդքան խենթություն չկա: Իսկ ջերմության մեջ`այդ նույն արյունի… ՈՒղղակի մի քիչ համբերել է պետք, մի քիչ չնողկալ և մի քիչ ատել:

* * *

Ես արթնացա քնից: Ծարավը խեղդում էր ինձ: Այն սովորական չէր: Շուրթերս արյուն էին ուզում, իսկ ձեռքերս տենչում էին գրկել անշնչացած մեկին:

Դուրս եկա փողոց: Երկար փնտրեցի, բայց ոչ ոքի չգտա: Աստված բոլորին իր թևի տակ էր առել, բացի ինձնից: Ինձ սատանան էր պաշտպանում, բայց ումից և ինչի համար չգիտեմ:

* * *

Միժամանակ սառնասրտությամբ էի մեխքեր գործում: Բայց այժմ սիրտս օրերով արտասվում է գործածս մեղքերի համար:

Ասում են ինչ-որ մեկը պիտի զոհվի մի ուրիշի երկար ապրելու համար: Ուրեմն ավելի լավ չի ճակատագրի ջղճիմ ճահճանուտում խեղդվելու փոխարեն անեմ այնպես, որ էլենը երկար ապրի:

* * *

* * *

Երկու տեղով կիսվել կարելի է փորձել, իսկ երեք տեղով մտածելն անգամ խենթություն է:

Չնայած ինչի համար եմ զարմանում: Ես հազար մասով բաժանվել եմ «ինձ» ու մի հարյուր մասով էլ բաժանել էությանս և գիտակցությունս:

* * *

* * *

* * *

Արդեն մի ամիս է ինչ հոգուս խորքում ոչ մի զգացմումք չի ծնվում: Հակառակն, այնտեղ եղած զգացմունքներն անասելի արագությամբ սկսում են մեկը մյուսի ետևից մարել:

Ես հաստատ որոշել եմ մեռնել այն օրը , երբ Էլենի քսան տարին է լրանում: Նրա ծննդյան օրվան դեռ միա քանի օր կա: Մտածում ոմ թե, ինչ կուզենայի անել մեռնելուց առաջ:

* * *

Եթե պատահական կանգնեցնես ինչ որ մեկին և հարցնես` ինչ կցանկանաս, վարկյանում հարյուր ցանկություն կանցնի նրա մտքով: Իսկ ես առավոտվանից ոչինչ ուզել չեմ կարողանում:

* * *