Հայկ Մկրտչյան <Չգիտեմ>
Չգիտեմ ինչպես ու ոնց բղավեմ,
Որ իմ կարոտի ձայնը դու լսես,
Առնց հեծկլտոց ես ինչպես լացեմ
Որ լացիս ձայնից հանկարծ չզարթնես:
Ինչպես մոռանամ համբյուրներդ տաք
Որ քո կարոտի ցրտից չմրսեմ,
Քո մարմնի բույրը, աչքերդ պատրանք
Ես ինչպես պիտի իմ հոգուց մաքրեմ:
Ինչպես ազատեմ ես ինձ քեզանից,
Որ նորից փորձեմ անզուսպ սավառնել,
Ես ինչպես պոկվեմ այդ խենթ անցյալից,
Որ ուրիշ մի խենթ գալիք կառուցեմ:
Չգիտեմ ինչպես ու ոնց հասկանամ…
Չգիտեմ ինչպես ու ոնց հասկացվեմ…
Չգիտեմ ինչպես ու թե ինչ դառնամ…
Չգիտեմ թե ինչ, ու թե ոնց դարձնեմ…
Քեզ լուռ շղթայեմ հեռու անցյալում,
Թե ամեն վարկյան ներկային գամեմ,
Թե ապագայում պահեմ քեզ թաքուն,
Որ խենթ գալիքում նորից քեզ գտնեմ…
ՄԻ ԽԵԼԱՌ ԱՇԽԱՐՀ... 