Հայկ Մկրտչյան <Երբեք չափսոսաս>
Անմար աստղերը եթե խավարեն
ՈՒ թե երերա աշխարհն արար,
Թե երկինքները գոռան ու պայթեն,
Երբեք չափսոսաս արածիդ համար:
Թե լուսաբացներն հանկարծ որոշեն
Երբեք չբացվել ինձ ու քեզ համար:
Թե արևները հանկարծ որոշեն
Էլ մայր չմտնել ինձ ու քեզ համար…
…Հենց այդ ժամանակ ես կիջնեմ ծնկի
ՈՒ լուռ կաղոթեմ ինձ ու քեզ համար
ԵՎ ամբողջ ձայնով կգոռամ. “Մարդի′ կ,
Երբեք չափսոսաք արածի համար:
ՄԻ ԽԵԼԱՌ ԱՇԽԱՐՀ... 