Ինչ էլ պատահի, հուսով եմ, հիշում ես,
Որ չես մոռացվի իմ կյանքում երբեք,
Որքան էլ սերս կոտրում ու փշրում ես
Այն չի մահանում իմ հոգում անհետ:
Երբեմն լռում ու կարկամում է,
Բայց քեզնից ծածուկ խոսում ամեն պահ,
Գուցե հարգանքից այն խոնարհվում է,
Բայց այդպես խոնարհ ապրում է վստահ:
Գուցե մի պաահ էլ քեզ մոռացում է,
Որ հենց քեզանով լուռ չկործանվի,
Երբ ապաքինվում, առողջանում է
Ցանկանում՝ նորից քեզանով լցվի:
Կարոտդ գուցե նրան բանտարկում է
Կամ փորձում քեզնից շատ հեռու նետել,
Բայց սերս բանտից միշտ էլ փախչում է
Եվ ջանում կրկին քեզ շատ մոտ ապրել:
Իրոք, սերը իմ շատ տառապում է
Հաղթում ու պարտվում անգամներ բազում,
Գուցե քեզ թվա թե այն մահանում է,
Թե այն քո մասին էլ չի երազում:
Սակայն այդպես չէ, սերս կուրացել է
Եվ ձեռնափայտով է ողջ օրը շրջում
Ճիշտ է, մի փոքր քեզնից նեղացել է,
Բայց միայն քեզնով է ապրում ու շնչում:
Ինչ էլ պատահի, հիշի՛ր, խնդրում եմ,
Չի մոռանալու սերս քեզ երբեք,
Նա ամեն վարկյան երկրպպագում է
Քո խելառ հոգին և աչքերդ խենթ:
20.11-2013թ
ՄԻ ԽԵԼԱՌ ԱՇԽԱՐՀ... 