Հաայկ Մկրտչյան <Չեմ հավատում>
Ես աչքերիս չեմ հավատում,
Որ գտել եմ նորից քեզ:
Այն հեքիաթն եմ դեռ փայփայում
Ուր կորցրի մի պահ քեզ:
Ես աչքերիս չեմ հավատում,
Որ կտեսնեմ մի օր քեզ,
Որ այս կյանքի խենթ քաոսում
Դու ինձ կրկին կգտնես:
Եվ կհալվենք միմյանց գրկում
Շուրջն ամեն բան մոռացած,
Ես կհուզվեմ հոգուս խորքում
Նորից կյանքում քեզ գտած:
Եվ արցունքները անխնա
Կհոսեն իմ այտերով,
Լուռ թրջելով քո մարմինը
Անցյալ դարաձած հուշերով:
Խոնավության այդ զգացումից
Մի պահ դու կսարսռաս,
Գուցե դու էլ` գտնելով ինձ
Ինձ պես մի պահ ափսոսաս:
Այն օրերի համար կյանքում,
Որ հեռու էինք միմյանցից,
Քեզ կորցնել էլ չեմ ուզում
Հավատա ու սիրիր ինձ:
ՄԻ ԽԵԼԱՌ ԱՇԽԱՐՀ... 