Խոնարհ հյուսվում է հեքիաթը աշնան
Եվ ամեն քամու ու անձրևի հետ,
Արթնացնում է լուռ հուշերը անցյալ
Խառնելով նրանց խենթ գույների հետ:
Եվ այդ ժամանակ ամենքի սրտում
Խարույկ են դառնում հուշերը անշեջ,
Արյվում են դանդաղ, խոնարհ մոխրանում
Խելագար աշնան ամեն օրվա հետ:
Ծորում են անվերջ մեր հոգուց կաթ կաթ
Կարոտի ցավի արցունքները խենթ,
Խոնավացնելով ամեն ակընթարթ
Հուշերն անցյալի, որ կորան անհետ:
Պոկվում են անվերջ մեր հոգուց մեկ մեկ
Պատառիկները հեռու անցյալի
Եվ ամեն խոնավ ակընթարթի հետ
Կարծես խոստանում գալիք բաղձալի:
Եվ դատարկվում է հատիկ առ հատիկ
Տարիներ ի վեր փայփայած մի հուշ,
Նրա փոխարեն, ինչ որ տեղ` մոտիկ,
Ծնվում է ասես մի կապույտ վերհուշ:
Հեռվում մարելով հնչյուն առ հնչյուն
Կորցընում ենք լուռ այն խենթ մեղեդին,
Որ անսանձ հուզում էր մեր խելառ հոգուն
Ու թևեր տալիս կապույտ կարոտին:
Արդեն աշուն է… Գիշեր ու մշուշ,
Անխնա անձրև է թափվում երկնքից
Մաքրել տանելով մի կապույտ վերհուշ
Մեր խենթ հուշերից և խելառ կյանքից:
Оставить комментарий
ՄԻ ԽԵԼԱՌ ԱՇԽԱՐՀ... 